Skip to content

ကျွန်တော်တို့ နိုင်ငံမှာရယ်လို့ မဟုတ်ပါဘူး နိုင်ငံတကာမှာ ခရစ်ယာန်ဂိုဏ်းဂဏတွေ၊ အဖွဲ့အစည်းတွေမှာ မတူညီ ကွဲပြားတဲ့ သွန်သင်ချက်၊ ကျင့်သုံးချက်တွေ များစွာ ရှိနေပါတယ်။ ဒီလို ကွဲပြားချက်တွေဟာ အခုခေတ်အချိန်အခါမှ သြဝါဒကွဲတွေ ရှိလာတာမဟုတ်ပါဘူး … ကမ္ဘာဦးကတည်းကနေ ခေတ်အဆက်ဆက် သွန်သင်မှုတွေ ကွဲပြားခဲ့ကြတာပါ။ ဒီနေရာမှာ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ရန်သူတော် စာတန်ကိုလည်း မထည့်လို့ မရဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ပထမဆုံး သွန်သင်ချက်အလွဲကို ချပေးခဲ့တဲ့သူက သူကိုယ်တိုင် ဖြစ်နေတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ဘုရားရဲ့ စကားတော် သွန်သင်ချက် သို့မဟုတ် ဖွင့်ပြချက် အသစ်တွေ ရှိလာတိုင်း လွဲမှားတဲ့ သွန်သင်ချက်တွေကလည်း တန်းစီပြီး လိုက်လာပါတယ်။

အခုလက်ရှိ ခရစ်ယာန်တွေကြားထဲမှာတင်မဟုတ်ဘူး ခရစ်ယာန်မဟုတ်တဲ့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ဘာသာခြား မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းတွေကြားထဲမှာလဲ သွန်သင်ခံယူချက်အလွဲတွေကြောင့် ခရစ်တော်ဟာ ဘုန်းတော် ထင်ရှားရမယ့်အစား အရှက်ရစရာ (အခုခေတ်သုံး ပြောရရင်တော့ Troll စရာ) တွေ ဖြစ်ကုန်ရော။ ကဲ့ရဲ့စရာတွေ ဖြစ်ကုန်ရော။ ခရစ်တော်၏ နာမတော်သက်သက်ကြောင့် (သမ္မာတရားကြောင့်) ဆင်းရဲဒုက္ခ ကြုံရရင် ဂုဏ်ယူစရာ ဖြစ်ပေမယ့် (၁ပေ၊ ၄း၁၄)၊ ခရစ်တော်ရဲ့ နာမတော်ကို ဆွဲကိုင်ပါရဲ့ သမ္မာတရားနဲ့ မညီတဲ့အခါမှာ ကိုယ့်အတက်ကိုယ်ဆူးတွေ ဖြစ်ကုန်ပါလေရော။ အတော်အထိနာတယ်။ ခရစ်ယာန်သာသနာ အထိနာတယ် ဆိုတာထက် ဘုရားသခင်ရဲ့ နှလုံးတော် အထိနာမှာ သေချာတယ်။ သူ့ရဲ့ နာမတော်လောက် သူ တန်ဖိုးထားတာမှ မရှိတော့ပဲကိုး …။
ဟုတ်ပါပြီတဲ့ ….. ဟောပြောတဲ့ သူတွေကြီးပဲ အပြစ်ပို့လို့ မရဘူး … ကြားနာတဲ့သူကိုလည်း သတိပေးရလိမ့်မယ်။ ကိုယ်ကြားနားလိုက်တဲ့ ဒေသနာ သို့မဟုတ် သင်ကြားပို့ချခြင်း (အချို့ သီချင်းတွေလည်းပါတယ်) ကျမ်းစာ စကားလုံးတွေပါတယ် ဆိုတိုင်း အာမင်၊ ဟာလေလုယာ တွေ လိုက်ပြီး ထူးမနေနဲ့။ မှန်ကန်တဲ့ သမ္မာတရားကြောင့်ရယ်လို့ မဟုတ်ပဲ တရားပွဲကစည်သွားလို့ သို့မဟုတ် ရှေ့က ဦးဆောင်သူရဲ့ နိုးဆော်မှုက ကောင်းလွန်းလို့ ကြားနာသူရဲ့ စိတ်တွေ နိုးကြွ (နိုးထတယ်ဟု မသုံးလို) လာရာက ဘေးကတစ်ယောက် ထူးလို့ ရောယောင်ပါသွားတာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်။ သမ္မာကျမ်းစာမှာ ဗေရိမြို့သားတွေက ကြားရတဲ့ဒေသနာဟာ ဘုရားသခင် အသုံးပြုဆုံး တမန်တော် ပေါလုဟောတာပဲ ဆိုပြီး စုံလုံးမှိတ် အာမင်ထူး လက်ခံခဲ့ကြတာ မဟုတ်ဘူး။ သူတို့ကိုယ်တိုင်က ကြားရတဲ့ ဒေသနာကို သမ္မာတရားနဲ့ ကိုက်ညီမှု ရှိမရှိကို နေ့ရက်တိုင်း ကျမ်းစာကိုဖတ် စစ်ဆေးကြတယ်လို့ ပြောတယ်။ ဆရာစွဲ သို့မဟုတ် ဓမ္မပွဲ (တစ်ချို့ပွဲတွေက အဓမ္မပွဲ) စွဲနေကြတာ မဟုတ်ဘူး … သူတို့တွေဟာ သမ္မာတရား ဘက်တော်သားတွေ။ ဘုရားသခင်ရှေ့မှာ ထူးမြတ်သောသူတွေ ဖြစ်တယ်လို့ စာရင်းသွင်းခံရတယ် (တမန်တော် ၁၇ : ၁၁)။
👉 ပုဂ္ဂိုလ်စွဲပြီး သမ္မာတရားကို မခံယူနဲ့လို့ ပြောတဲ့အခါမှာ ပုဂ္ဂိုလ်ချင်းကို မုန်းပါလို့ ပြောနေတာမဟုတ်ဘူး။ သမ္မာတရားကိုသာ သင်ဗဟိုပြုစွဲကြည့်ပါ ပုဂ္ဂိုလ်တိုင်းကို သင် မေတ္တာထား နိုင်ပါလိမ့်မည် (လိုအပ်လျှင် သမ္မာတရားနှင့်အညီ သွန်သင်ခြင်းများကိုလည်း ပြုလုပ်နိုင်ပါလိမ့်မည်။)

ဒီနေရာမှာ မေတ္တာထားနိုင်လိမ့်မယ် ဆိုတာလေးကို နည်းနည်း ထပ်ရှင်းချင်တယ်။ ကိုယ်ချစ်တဲ့သူ (အမှန်တကယ် ချစ်တဲ့သူ) ကို မေတ္တာပေးတဲ့အရာမှာ ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ သို့မဟုတ် မသိပဲနဲ့ သူမှားနေတယ် ဆိုရင် လမ်းမှန်ကို ဆွဲခေါ်ခြင်း ဖြစ်တယ် ဆိုတာကို သိစေချင်တယ်။ မေတ္တာစစ်ဆိုတာက မှားနေတာကို သိလျက်နဲ့ ဖြစ်ပါစေ၊ ထားလိုက်ပါ ငါပြောလိုက်ရင် သူစိတ်မကောင်းဖြစ်သွားအုံးမယ် (ငါတို့အကြား မခေါ်မပြောနိုင်ပဲ ဖြစ်သွားအုံးမယ်) ဆိုပြီး မှားယွင်းခြင်း လမ်းထဲမှာ မသိသလိုနေပြီး စွန့်ပစ်ထားခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး။ သမ္မာတရားနဲ့အညီ မေတ္တာနဲ့ ဆွဲခေါ်မှာ၊ သွေးဆောင်မှာ၊ သွန်သင်မှာ၊ အမှားကိုထောက်ပြမှာ (အပြစ်စီရင်တယ်လို့ အချို့တွေက ထင်နေအုံးမယ်)၊ အမှန်ကို လုပ်ဆောင်နိုင်အောင် ကူညီမှာ ဖြစ်တယ်။ ဒါကမှ မေတ္တာစစ်…(၁ကော၊ ၁၃)။

ကျွန်တော့်ရဲ့ ဆရာတပါးက “စစ်မှန်တဲ့သမ္မာတရားတစ်ခုတည်းအတွက်ပဲ လူတွေက သင့်ကို ကဲ့ရဲ့ ပြစ်တင် ညှင်းပန်းနှိပ်စက်ကြပါစေ – သင့်ရဲ့ အပြုအမူ၊ မဆင်ခြင်မှု၊ စည်းကမ်းမရှိမှု၊ သစ္စာမဲ့မှု၊ နှုတ်လျှာမစောင့်စည်းမှု နဲ့ စားသောက်မှုတွေကြောင့်တော့ ဘယ်တော့မှ ဘုရားသခင်ရဲ့ နာမတော်ကို အကဲ့ရဲ့ မခံပါစေနဲ့” ကျွန်တော်ကို သေသေချာချာ မှာခဲ့ဖူးတယ်။ အခုထိ မေ့မရဘူး။ ကျွန်တော်တို့ကို လူတွေ ပြောလာကြတဲ့အခါ သို့မဟုတ် ကဲ့ရဲ့ပြစ်တင်လာတဲ့အခါ ကျွန်တော့်ဆရာရဲ့ စကားကို အမြဲတမ်းလိုလို “ပြန်ဆင်ခြင်” တယ်။ သမ္မာတရားအတွက် ကြောင့်မဟုတ်ရင်တော့ ကျွန်တော် “ပြန်ပြင်ဆင်” တယ်။ လိုအပ်ရင် ကိုယ်ကိုကိုယ် ဆုံးမတယ် (၁ကော၊ ၉း၂၇)။ သခင့်ရှေ့တော်မှောက် အပြစ်ဝန်ချတောင်းပန်လို့ အလိုတော်နှင့်အညီ ပြန်လည် ပြင်ဆင်ရပါတယ်။

လူဆိုတာမှားတတ်တာပဲ လို့ပြောပြီး ဆင်ခြေပေးတတ်တယ်။ ဒီစကားဟာ ဆင်ခြေပေးဖို့သက်သက်ပဲ မဟုတ်ပါဘူး သတိထားဖို့အတွက်လည်း ဖြစ်သင့်တယ်ဆိုတာ သင် စဉ်းစားဖူးပါသလား။ အထူးသဖြင့် ထာဝရနဲ့ ဆက်ဆိုင်တဲ့ နှုတ်ကပတ်တော်ကို ပြောကြတော့မယ်ဆိုရင် အထူး သတိထားရမယ့်အရာ ဖြစ်တယ်။ ဆေးဆရာမှားရင် တစ်သက် – တရားဟောဆရာ မှားရင် ထာဝရ လို့တောင် တစ်ချို့ အမှုတော်ဆောင် ဆရာတွေက ဩဝါဒသွန်သင်ခြင်းရဲ့ အရေးကြီးပုံကို ဉပမာပေး ခိုင်းနှိုင်းကြတယ်။ ဟုတ်လည်းဟုတ်တယ် ကျွန်တော်တို့ ပြောနေတဲ့ သမ္မာတရားက ထာဝရဖြစ်တယ်။ တစ်ချက်မှ လွဲသွားလို့မရဘူး။ ဒါ့အပြင် ကျွန်တော်တို့ကို သမ္မာတရားဟောကြားဖို့ တာဝန်ပေးအပ်ထားတဲ့သူကိုလည်း ကြောက်ရွံ့မှုမရှိတော့ ကျမ်းစာကို ဟောပြောတာတွေက ပေါ့ပျက်ပျက်နဲ့ ဇာတ်သဘင် သို့မဟုတ် Show ပွဲ ကြည့်နေရသလိုပဲ စိတ်မကောင်းဘူး။ စိတ်အားကြီးခဲ့ကြပေမယ့် သမ္မာတရားကို သိကျွမ်းခြင်းမှာ အားနည်းနေကြတယ် (ရောမ ၁၀း၂-၃)။
ဒါကြောင့် သွန်သင်ဟောပြောချက်တွေ မမှားရလေအောင် သမ္မာတရားက ဘာပြောလဲ ဆိုတာကို ချပြရမှာဖြစ်တယ်။ ကိုယ့်ရဲ့ထင်မြင်ယူဆချတွေ (ထုံးတမ်းစဉ်လာတွေ) ကို ချပြရမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါ့အပြင် ကိုယ်ဟောပြောတဲ့ အရာဟာ သမ္မာတရားနဲ့အညီ ဖြစ်တယ်ဆိုတာလည်း ရာနှုန်းပြည့် တာဝန်ယူဖို့လည်း လိုအပ်ပါတယ်။ A Side ပဲဟောပြီး/ကြားနားပြီး B Side ကို ချန်ထားတဲ့ အမှုတော်ဆောင်၊ ဓမ္မဆရာ သို့မဟုတ် နှုတ်ကပတ်တော်ကို ခံယူသူ မဖြစ်ကြပါစို့။ ရှင်ပေါလုနည်းတူ ဘုရားသခင်၏အလိုတော်ကို အကုန်အစင် ဟောပြောပြသခြင်းအမှုအား မလွှဲ မရှောင်ဘဲပြုသောသူ/ဟောပြောသောသူ/ကြားနာသောသူ ဖြစ်ပါစေ (တမန် ၂၀း၂၇)။
ကျမ်းစာတော်မြတ်ကတော့ ဒီလိုပြောထားတယ် – “ကိုယ်ကို၎င်း၊ ကိုယ်ဆုံးမဩဝါဒကို၎င်း သတိပြု၍ အမြဲတည်နေလော့။ ထိုသို့ပြုလျှင်၊ ကိုယ်ကို၎င်း၊ နားထောင်သောသူတို့ကို၎င်းကယ်တင်လိမ့်မည်။” (၁တိ၊ ၄း၁၆)။
“ကိုယ်ကို” လည်းကောင်း
“ကိုယ်ဆုံးမသော သြဝါဒကို” လည်းကောင်း
“သတိပြု” (ဆင်ခြင်လေ့လာ) ရုံသာမက ထိုအရာအပေါ် “အမြဲတည်” (လိုက်လျှောက်ကျင့်သုံး) နေကြမယ်ဆိုရင် ကိုယ်ကိုလည်းကောင်း နားထောင်သောသူကိုလည်းကောင်း “ကယ်တင်” လိမ့်မယ် လို့ ဂတိတော်ရှိနေနှင့်ပြီလေ။
ဆင်ခြင်ကာ ပြင်ဆင်နိုင်ကြရန် ဘုရားသခင် တို့ထိပါစေ။ အာမင် ….