ယုံကြည်ခြင်း

ကျောင်းသား : “အမှောင်” ဆိုတာ ဘာပါလဲ ဆရာ? “အမှောင်” ဆိုတဲ့အရာရှိပါသလား?

ပါမောက္ခ : ရှိတာပေါ့ ။ ညရောက်ပြီဆိုရင် မမှောင်ဘူးလား?

ကျောင်းသား : ဆရာ ထပ်မှားပြန်ပြီ။ “အမှောင်” ဆိုတာ တစ်စုံတစ်ခုရဲ့မရှိခြင်းပဲဖြစ်ပါတယ် ဆရာ။ ဆရာ့အနေနဲ့မှိန်တဲ့ အလင်း၊ ပုံမှန်အလင်း၊ တောက်ပတဲ့အလင်း၊ ဓာတ်မီးအလင်း စသဖြင့်ရှိနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဆက်တိုက် အလင်းမရှိတော့ဘူး ဆိုရင်တော့ အဲဒိအခြေအနေကို “အမှောင်” လို့ခေါ်တယ်မဟုတ်လား။ ဆရာ၊ တကယ်တော့ အမှောင်ဆိုတာမရှိပါဘူး၊ တကယ်လို့ ရှိတယ်ဆိုရင် အဲဒိအမှောင်ဆိုတာကို ပိုပြီးတော့ မှောင်သွားအောင်လုပ်နိုင်ပါသလား? မရဘူးမဟုတ်လား?

ပါမောက္ခ : ကောင်လေး မင်း ဘာကိုဆိုလိုချင်တာလဲ?

ကျောင်းသား : ကျွန်တော်ပြောချင်တာက ဆရာ့ရဲ့အတွေးအခေါ်စကားဟာ မှားနေပါတယ်။

ပါမောက္ခ : မှားတယ်… ဒါဆိုဘယ်လိုမှားတာလဲ ရှင်းပြပါဦး

ကျောင်းသား : ဆရာ.. ဆရာက အခု ၂ မျိုးခွနေတဲ့ စကားပေါ်မှာ တွက်ချက်ပြောဆိုနေပါတယ်။ ဆရာက အသက်ရှိခြင်းဆိုတဲ့အရာ ရှိတယ် ပြီးတော့ သေခြင်းဆိုတဲ့အရာရှိတယ်ပြောတယ်။ ကောင်းတဲ့ ဘုရားနဲ့ ဆိုးတဲ့ဘုရားရှိတယ်လို့ ဆိုတယ်။ ဆရာဟာတကယ်တော့ “ဘုရား” နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ အယူအဆကို အဆုံးရှိတဲ့အရာ.. ကျွန်တော်တို့ တိုင်းတာနိုင်တဲ့အရာတစ်ခု အတွင်းကနေပဲ ရှုမြင်နေပါတယ်။ ဆရာ သိပ္ပံပညာဟာ အတွေးတစ်ခုကိုတောင်မှ သိပ္ပံနည်းကျ ရှင်းမပြနိုင်ပါဘူး။ သိပ္ပံဟာ လျှပ်စစ်နဲ့ သံလိုက်စွမ်းအင်တွေကို လက်ခံအသုံးချပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တစ်ခုစီကို သေချာစွာနားလည်သဘောပေါက်ခြင်းမရှိဘဲနဲ့၊ မျက်စိနဲ့မမြင်ရဘဲနဲ့ လက်ခံထားတာဖြစ်ပါတယ်။ “သေခြင်း” ကို “အသက်ရှင်ခြင်း” ရဲ့ဆန့်ကျင်ဖက်အဖြစ်ရှုမြင်ခြင်းဟာ “သေခြင်းတရား” သည်စစ်မှန်သောအရာတစ်ခုအဖြစ်မတည်ရှိနေပါဆိုတဲ့ အချက်ကိုလျစ်လျူရှုရာကျပါတယ်။ “သေခြင်း” ဟာ “အသက်ရှင်ခြင်း” ရဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက် မဟုတ်ပါဘူး။ “အသက်မရှိခြင်း” မျှသာဖြစ်ပါတယ်။ ဆရာကျွန်တော့်ကို ပြောပါ။ ဆရာအခုဆရာ့ရဲ့ကျောင်းသားတွေကို သူတို့ဟာ မျောက်တစ်ကောင်ကနေ့ ဆင့်ကဲ့ပြောင်းလဲလာတာပါလို့ သင်ကြားနေပါသလား?

ပါမောက္ခ : တကယ်လို့ မင်းက သဘာဝရဲ့ တရွေ့ရွေဆင့်ကဲပြောင်းလဲခြင်းဖြစ်စဉ်ကို ရည်ညွှန်းပြီးပြောတယ်ဆိုရင် အဲဒီအတိုင်းမှန်ပါတယ်။

ကျောင်းသား : ဒါဆိုရင် “ဆင့်ကဲ ပြောင်းလဲခြင်းဖြစ်စဉ်” ကို ဆရာ့မျက်လုံးနဲ့ လေ့လာဖူးပါသလားဆရာ?

(ပါမောက္ခသည် အပြုံးတစ်ခု ဖြင့် ခေါင်းခါပြလိုက်ပြီး စကားအမေးအဖြေသည် ဘယ်သို့ ဦးတည်နေသည်ကို စတင်သဘောပေါက်လာသည်။)